Op maandag 6 maart 2023 hebben wij een delegatie van bewoners van het Havenhoofd bij de fractievergadering op bezoek gehad. Puntsgewijs lopen wij hierna een aantal zaken na. De bedoeling is dat wij als gemeenteraad het besluit nemen om het College terug te fluiten en dat de ingezette juridische procedure tegen de bewoners zal worden ingetrokken. Wat is nodig? Een politiek besluit van de gemeenteraad om het College op zijn schreden terug te laten keren.
De gemeenteraad is in deze problematiek nooit volledig betrokken geweest en werd pas achteraf geïnformeerd – toen alles al verkeerd gelopen was. Dit voor de beeldvorming. De uitvoering berust bij het College: dat heeft er een puinhoop van gemaakt. Wij waren als fractie diep geschokt door wat wij hoorden van de bewoners. Wij waren geschokt te moeten vernemen dat wij hier kennelijk op indirecte manier ook nog verantwoordelijk voor zouden zijn. Wij waren geschokt te vernemen hoe veel frustratie, energie en woede is losgemaakt bij de bewoners door het gemeentebestuur.
Wij zijn eerder ter plekke gaan kijken en hebben ons breed geïnformeerd. Zo hebben wij bemerkt dat de gemeente een eenzijdige kijk heeft op de gang van zaken. De gemeenteraad is dan ook eenzijdig geïnformeerd. Als grootste oppositiepartij kunnen wij dit niet negeren, zeker niet nadat wij het gesprek met de bewoners zijn aangegaan en inmiddels veel meer te weten zijn gekomen dan ons verteld is door het College. De actieve informatieplicht is volgens ons op onderdelen geschonden. Volgens onze fractie kunnen we dit niet zomaar laten passeren als ware er geen vuiltje aan de lucht.
Wij willen inzicht in alle stukken, dus ook in de geheime stukken. Want laat ons maar zien wat er in die stukken staat. Als het niets is om je zorgen over te hoeven maken, dan kan het College die stukken gewoon openbaar maken en ze met ons delen. Wie wat te verbloemen heeft zal echter proberen bepaalde stukken geheim te houden. Tot nu toe lijkt het erop dat het College bepaalde stukken niet vrij wil geven: het College heeft dus kennelijk wat te verbloemen. Slecht voor het vertrouwen. Er bestaat gefundeerde kritiek op de plaatsing van het Trafohuisje. Het gaat om Hoogspanning en dat notabene op een woonerf waar kinderen geacht worden veilig te kunnen spelen. Het gaat om kabels die niet goed gelegd zijn en bovendien niet op de veilige afstand van de erfafscheidingen van de woningen. Het gaat om Hoogspanning en niet om zgn. ‘middenspanning’. Hoe komt het College hierbij? Het is onnavolgbaar en het klopt niet. Het gemeentebestuur, in het bijzonder het College, verspreidt de verkeerde informatie. Vandaar dat wij vinden dat de juridische procedure ingetrokken dient te worden en dat er aangestuurd moet worden op een gesprek met de bewoners om tot een goede oplossing te komen. Want die goede oplossing is er wel zeker, als het gemeentebestuur maar bereid zou zijn om open kaart te spelen en eerlijk te zijn.
Het feit dat het ‘Trafohuisje’ er is neergezet en dat daarmee nu eenmaal een feit is geworden dat het daar staat mag geen beletsel vormen het Trafohuisje daar ook weer weg te halen. Voldongen feiten op basis van ondeugdelijke processen alleen al is een onvoldoende argument om het er verder maar bij te laten zitten. De olifant in de kamer. Het Trafohuisje staat bij een van de bewoners in de achtertuin, maakt storend geluid en geeft straling af wat slecht is voor ‘la condition humaine’. Rondom het Trafohuisje is een 1½ meter de grond (eigendom) van de bewoner. Dit had niet zo mogen worden aangelegd.
Het Didam-arrest gaat over de situatie dat een gemeente een aan hem toebehorende onroerende zaak verkoopt aan een ontwikkelaar. Het betreft het privaatrechtelijk handelen van een gemeente. De Hoge Raad overweegt dat overheidslichamen ook bij het aangaan en uitvoeren van privaatrechtelijke overeenkomsten de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, waaronder het gelijkheidsbeginsel, in acht moeten nemen. Uit het gelijkheidsbeginsel vloeit voort dat een overheidslichaam bij verkoop van een onroerende zaak (potentiële) kopers van deze onroerende zaak, een gelijke kans moet bieden. Dit geldt alleen indien er meerdere gegadigden zijn of redelijkerwijs te verwachten is dat er meerdere gegadigden zullen zijn. In dat geval moet het overheidslichaam criteria opstellen aan de hand waarvan de koper wordt geselecteerd. Deze criteria moeten objectief, toetsbaar en redelijk zijn. Het overheidslichaam heeft hierbij beleidsruimte. Het gelijkheidsbeginsel brengt ook mee dat, teneinde gelijke kansen te realiseren, een passende mate van openbaarheid moet verzekeren met betrekking tot de beschikbaarheid van de onroerende zaak, de selectieprocedure, het tijdschema en de toe te passen selectiecriteria. Er moet hierover tijdig voorafgaand aan de selectieprocedure duidelijkheid worden gegeven door de informatie bekend te maken op zodanige wijze dat (potentiële) gegadigden daarvan kennis kunnen nemen. Dit is allemaal niet gebeurd.
De bewoner aan wiens achtertuin het stuk grond grenst heeft een paar jaar geleden al bij de gemeente aangegeven interesse te hebben in de koop van het betreffende stuk grond waar nu het Trafohuisje op is neergezet. Hij is niet geïnformeerd conform het Didam arrest. De gemeente heeft zich dus niet gehouden aan de bestaande wetgeving. Het gelijkheidsbeginsel is niet toegepast. En er is nooit van tevoren duidelijk gecommuniceerd met de bewoners ter plekke wat de bedoeling was, over wat de gemeente van plan was. En ook heeft de gemeente potentiële gegadigden hiervan niet in kennis gesteld. Neem ook nog een keer kennis van de brief die de bewoners bij de gemeenteraad hebben bezorgd. Daaruit spreekt toch wel enige kennis van zaken en betrokkenheid. Voorts is er nog communicatie met het Waterschap geweest en met de OZHZ. Er is bewijsmateriaal beschikbaar voor het feit dat grond van ongeveer zeven meter diepte in de leeflaag terecht is gekomen. Terwijl dáár op die plek sprake is van vervuilde grond! Dat is niet toegestaan.
De gemeente heeft zich in figuurlijke zin als een schroef in het hout vastgedraaid en gaat de juridische zaak bij de rechter met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid verliezen. Dat deed de gemeente een paar jaar terug ook al in het dossier van de Rivierendriesprong toen ruim 2 miljoen euro gemeenschapsgeld moest worden uitbetaald omdat de gemeente ernstige fouten had gemaakt. Dit zou zomaar de volgende juridische procedure kunnen zijn die de gemeente (met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid) gaat verliezen en die de gemeenschap bakken met geld gaat kosten. Het is zondegeld. Dus daarom zeggen wij: ga toch s.v.p. in dialoog met de bewoners en los het probleem samen naar tevredenheid OP!
