We staan op een cruciale tweesprong. Als we hier de verkeerde afslag nemen, dan zal de schade niet te overzien zijn. Maar ik ben bang dat we toch die verkeerde weg zullen inslaan. Zeker toen ik het nieuwe interview met Van Dissel zaterdag in Trouw las.
Tot nu toe is er door het RIVM, het OMT en de regering niets overgenomen van wat ik vanaf maart naar buiten breng. De antwoorden van het ministerie van VWS op Kamervragen over aerosolen en ventilatie, waarover ik gisteren schreef, zijn karakteristiek voor de opstelling van het RIVM en Van Dissel tot dusverre. Door aantoonbare koppigheid blijven zij bij hun opvattingen van februari/maart en stellen die denkbeelden niet bij aan de hand van belangrijke studies en ervaringen uit de wereld. Die achterhaalde opvattingen zijn één op één terug te vinden in de aanbevelingen van het OMT, die de regering klakkeloos overneemt.
Maar er is nog meer waardoor de situatie op dit moment zo dreigend is. Ik had de indruk dat we de laatste maanden steeds beter beseften dat we door het handelen eind maart grote schade aan de samenleving hebben aangericht. Niet alleen op het terrein van de economie, maar op allerlei gebieden. Dat we bij het afwegen van maatregelen veel meer dan alleen het mogelijk gevaar van het virus in ogenschouw moeten nemen...
