Achtergrondinformatie zoals deze te lezen was in het Algemeen Dagblad
Robin Nanninga 17-03-19
De 99-jarige dame woonde tot 17 maart 2019 in een aanleunwoning in de Badhuisstraat. Vanwege een zware longontsteking afgelopen december is haar gezondheid verslechterd. De vrouw kan niet meer lopen en heeft intensieve verzorging en verpleging nodig, 24 uur per dag. Veel meer dan de ondersteuning die ze nu van haar kinderen en verplegers krijgt. Die 24-uurs zorg kan ze alleen krijgen vanuit een verpleeghuis of zorgappartement. En die zijn op korte termijn niet vrij in Papendrecht, maar wel in Bleskensgraaf.
Een ramp voor dochter Rita, die haar moeder elke dag bezoekt. ,,Dat is anderhalf uur reizen met de bus. Ik heb geen auto’’, zegt ze zwaar geëmotioneerd aan de eettafel van haar moeder. De dame zelf is er ook niet gelukkig mee. ,,Ik ben hier helemaal niet bekend. In Bleskensgraaf heb ik niks. Ik vind het helemaal niet leuk’’, weet ze te vertellen. In Bleskensgraaf heb ik niks, ik vind het helemaal niet leuk.
Terug naar Papendrecht
Het liefst wil Rita dat haar moeder terugkomt naar Papendrecht, ook al weet ze dat twee keer verhuizen haar heel zwaar zal vallen. Haar honderdste verjaardag vieren in haar eigen dorp: dat zou mooi zijn.
Eén van haar zussen, die meehelpt spullen pakken, hoopt vooral dat het verhaal van haar moeder het gesprek over de huidige gang van zaken opent. ,,Ik hoop dat de regels veranderen. Dat in de toekomst mensen uit de eigen gemeente voorrang krijgen op de wachtlijst voor een passende woning.’’
Rita geeft de strijd niet op en doet er alles aan om haar moeder weer in Papendrecht te krijgen. Ze schreef een brief aan de gemeente en Sterk Papendrecht, ze bezocht wethouder Corine Verver en nam contact op met Rivas van thuiszorg.
Toestemming nodig
Onduidelijk blijft wie er nu heeft beslist dat de dame op deze korte termijn moet verhuizen. Volgens het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport is er namelijk altijd toestemming van de cliënt of familie nodig bij het aannemen van een nieuwe woning en kan niemand de cliënt dwingen. Woordvoerder Axel Dees: ,,Als er niet wordt ingestemd met een locatie, is het zelfs vaak mogelijk om thuis zorg te krijgen tot er wel een geschikte plek gevonden wordt.’’
Geachte Griffier,
Door de fractie van OP is bij brief van 22 maart 2019 ingegaan op een casus die zich in Papendrecht heeft afgespeeld met betrekking tot de huisvesting van een inwoner in een verpleeghuis. Naar aanleiding van deze casus vraagt de fractie van OP of zij hieruit mogen afleiden dat er een capaciteitstekort in de gemeente Papendrecht bestaat als het gaat om het kunnen aanbieden van 24-uurs zorg aan senioren? Aanvullend is om een toelichting gevraagd.
De vraag of er, gelet op deze casus, sprake is van een capaciteitstekort in Papendrecht als het gaat om verpleeghuiszorg kan in principe met ja beantwoord worden. Alleen al het feit dat er sprake is van een wachtlijst impliceert een capaciteitstekort. Overigens geldt dit voor bijna alle gemeenten en is zorg zonder wachtlijsten onbetaalbaar. Een toelichting is dan ook lastiger te geven.
Binnen Papendrecht hebben we de beschikking over 2 verpleeghuizen met een capaciteit van 75 (De Waalburcht) en 60 (De Wieken) bedden. Voor de Waalburcht is de wachttijd op dit moment ongeveer één jaar en voor De Wieken 6 tot 9 maanden (aangegeven is dat dit gemiddeld is in vergelijking met andere verpleeghuizen). Over het algemeen zijn mensen die geïndiceerd worden voor een verpleeghuis al eerder in beeld en wordt met thuiszorg toegewerkt naar het moment van opname. Met overbruggingszorg kan vaak nog extra zorg worden verleend gedurende de periode dat men op de wachtlijst staat.
Crisisopnamen kunnen dit proces doorkruisen. Het verpleeghuis heeft dan het dilemma tussen ingaan op het verzoek tot crisisopname waardoor de wachttijd voor mensen op de wachtlijst toeneemt of niet ingaan op een verzoek tot crisisopname met als gevolg dat iemand moet uitwijken naar een locatie verder weg. Het moge duidelijk zijn dat met een dubbele vergrijzing en een beleid dat er op gericht is mensen langer zelfstandig te laten wonen, het verpleeghuis steeds meer met dit dilemma geconfronteerd zal worden.
Thuiszorg en Verpleeghuiszorg vallen onder de Wet Langdurige zorg. De inkoop en indicatie hiervan ligt bij het zorgkantoor. Als gemeente staan wij hier buiten, maar daar waar initiatieven worden gestart zal zoveel als mogelijk medewerking verleend worden om deze initiatieven te realiseren. Zo is bij de nieuwbouw van de Wieken nauw met Rivas samengewerkt. Overigens is financiering niet het enige probleem bij uitbreiding van capaciteit. Zo is onlangs een initiatief van Rivas om extra bedden binnen Papendrecht te realiseren (een afdeling in de "oude" Wieken aan de Noordhoek langer in stand houden) niet gelukt vanwege personeelsgebrek.
Ik vertrouw erop de fractie van OP hiermee voldoende te hebben geïnformeerd.
